Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Καλησπέρα ψυχή μου. Ξέρω..θα χρειαστεί τόλμη για να μιλήσω τη γλώσσα της καρδιάς.Ομως σ΄αυτή τη δύσκολη, πραγματικά μελανιασμένη εποχή, αυτό που ορίζω μέσα μου ως απολύτως αναγκαία προυπόθεση  ζωής είναι το βίωμα της ελευθερίας και της απαξίωσης του φόβου. Σήμερα θα ζήσω. Αν ζήσω σήμερα και τα μάτια δουν, αν ζήσω σήμερα και τα αυτιά ακούσουν, αν ζήσω σήμερα και οι στιγμές αξιωθούν, τότε το αύριο θα κατοικηθεί. Εξόριστη από το είναι μου είμαι νεκρή.
Τότε και μόνο τότε είμαι νεκρή.
Το καλοκαίρι φέτος ανελέητα πολιορκεί την παγωνιά της συλλογικής μας θλίψης.
Κάτι παιδιά φτιάχνουν πύργους στην άμμο και μετά ζητούν μαζί τους να φωτογραφηθούν. Κάθε φορά που ξεχνιέμαι, η ψυχή μου σου λέω ανασαίνει. Με τα παιδιά κλαίω. Μου θυμίζουν γιατί γεννήθηκα, γιατί γεννιέται κάθε άνθρωπος. Με πιάνει τότε το πείσμα. Οχι απλώς να αντέξω..Οχι να αντέξω απλώς, αλλά να πάω πιο πέρα, να πετάξω.
Με ρωτάς πως τολμάω και σου φωνάζω,  πως δεν υπάρχει παρά μόνο αυτή η επιλογή. Μονάχα αυτή. Ολα τα άλλα είναι τεράστια ψέματα.
Μια πτήση είναι πάντα προτιμότερη από ένα σούρσιμο γιατί μέσα από αυτήν μαθαίνεις, ψηλώνεις, ωριμάζεις, ορίζεσαι.
Ακόμα κι αν πέσεις..Ακόμα και τότε, ίσως κυρίως τότε.
Ιούλιος 2012. Θα΄ρθει μια στιγμή που όλα τούτα θα είναι μια ανάμνηση.Καλή.. κακή..
Ιούλιος 2012. Δεν θα ξανάρθει ποτέ.

9 σχόλια:

  1. Ήρθες την κατάλληλη στιγμή.. γιατί άλλο τι φαίνεται κι άλλο τι είναι.
    ... και να φωνάζεις, ακούς;

    ..........................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ακούω Μαρία μου. Υπάρχει άραγε οποιαδήποτε πιθανότητα να πιούμε πάλι καφέ μαζί;
    Θα φωνάζω..κι όταν θα κουράζομαι θα φωνάζεις εσύ και μετά κάποιος άλλος από εμάς μέχρι να τελειώσει, εντάξει;
    Σε φιλώ πολύ. Καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εντάξει Όλγα μου, είναι το πείσμα που δεν μας αφήνει.. μέχρι να τελειώσει.

    Σίγουρα θα πιούμε και πάλι καφέ μαζί, σίγουρα!
    Καλημέρα πια..

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όσο αντέχουμε με πείσμα όλοι μας, κόντρα στη κατάθλιψη και στη μιζέρια που μας έχουν επιβάλλει. Δε θα τους χαρίσουμε τη ζωή μας έτσι απλά, δε θα πάψουμε να χαιρόμαστε τις ομορφιές της που ευτυχώς υπάρχουν ακόμη απλόχερα δίπλα μας σε αυτή τη χώρα. Κόντρα με δύναμη, και εγώ με τη δική μου δύναμη κοντά σας. Κανονίστε να είμαι και εγώ στο καφέ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λοιπόν αυτός ο καφές πολύ με δελεάζει!!
    Μπορώ να είμαι κι εγώ εκεί;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πόσο μου αρέσει! να απαξιωθεί ο φόβος,να βιωθεί η ελευθερία. Δεν ξέρω για πόσο, τουλάχιστον σε ότι με αφορά. Δεν θέλω να σκέφτομαι το χειμώνα. Δενξέρω εάν θα καταφέρω παρότι έτοιμη για αγώνα να μην φοβάμαι, μην φοβάμαι μήπως χάσω την αξιοπρέπειά μου, μήπως χρειαστεί να κάνω πράγματα ανελεύθερα. Οπως και ναέχει! ας βιωθεί σήμερα
    ΥΓ Μην ξεχάσετε κι εμένα σε αυτόν τον καφέ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Προσθέστε μια φωνή ακόμα. Και δυο φτερά που δεν θα σταματούν να πετούν όσες αλυσίδες κι αν τους φορέσουν. Και ένα χαμόγελο απ' αυτά που βγαίνουν μέσα από την ψυχή.
    Καλωσόρισες Όλγα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα σε όλες μας.Ζητώ συγγνώμη που καθυστέρησα να απαντήσω με ένα γεμάτο λαχτάρα ΝΑΙ, στο καλωσόρισμά σας, αλλά ήμουν τόσο κουρασμένη από την διήμερη εφημερία..
    Mariela, Roadartist, Eva, Ippoliti!Ελάτε να το κάνουμε να συμβεί μετά τις διακοπές. Ελάτε να μοιραστούμε τα πρόσωπά μας, τα χαμόγελά μας,ακόμα-ακόμα και τα δάκρυα μας.Για όσο χρειαστεί,τι λέτε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή